Definicję strefy określa art. 87 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2018 r. poz. 799, z późn. zm.).

Począwszy od oceny jakości powietrza za 2010 oceny wykonywane są w podziale na 46 stref dla wszystkich zanieczyszczeń zgodnie z art. 87 ust 2 ustawy Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2018 r. poz. 799, z późn. zm.).

Obecnie strefę stanowi:

1. aglomeracja o liczbie mieszkańców większej niż 250 tysięcy;
2. miasto o liczbie mieszkańców powyżej 100 tysięcy;
3. pozostały obszar województwa, niewchodzący w skład miast powyżej 100 tysięcy mieszkańców oraz  aglomeracji.

 W latach 2007-2009 oceny jakości powietrza wykonywane były zgodnie z rozporządzeniem MŚ z dnia 6 marca 2008 r. w sprawie stref, w których dokonuje się oceny jakości powietrza (Dz. U. z 2008 r. Nr 52, poz. 310). Oceny pod kątem zanieczyszczenia powietrza dwutlenku siarki (SO₂), dwutlenku azotu (NO₂), tlenków azotu (NO_x), tlenku węgla (CO), benzenu (C₆H₆), pyłu PM10 oraz arsenu (As), kadmu (Cd), niklu (Ni), ołowiu (Pb) i benzo(a)pirenu w pyle PM10 dokonywano w 170 strefach (w tym 12 aglomeracjach i 158 strefach niebędących aglomeracjami). Oceny pod kątem zanieczyszczenia powietrza ozonem (O₃) dokonywano w 12 aglomeracjach oraz 16 strefach niebędących aglomeracjami.

W latach 2004-2006 oceny jakości powietrza wykonywane były w podziale na 362 strefy w tym 13 aglomeracji dla wszystkich zanieczyszczeń (SO₂, NO₂, NO_x, CO, O₃, C₆H₆, pyłu PM10 oraz Pb w pyle PM10) (strefą był powiat i aglomeracja).